Sosial şəbəkələrdə belə bir post yazmışdım:

“Təcrübəli, yoxsa potensiallı işçiyə üstünlük verirsiniz?
Başqa sözlə,
Sizə işçinin keçmişi daha çox maraqlıdır, yoxsa gələcəyi?”

Suallar ritorikdir burda müəyyən mənada..

Bu post üzrə müxtəlif sosial şəbəkələrdə xeyli fikir bildirildi. Təşəkkür edirəm müzakirəyə qatılan, maraq göstərən hər kəsə. Öz fikrimi də yazım:
Yeni işçi gələcək üçün cəlb olduğu üçün gələcək (potensial) perspektivindən dəyərləndirilməlidir. Bu zaman təcrübəsi (təcrübənin önəmini qətiyyən inkar etmirəm) də rol oynaya bilər, amma potensialdan yola çıxılmalıdır. Müştəri kimi dəyərləndirilməlidir işçi də. Müştərini dəyərləndirəndə gələcək potensialını dəyərləndiririk CLV (customer lifetime value) ilə. İşçi də ELV (employee lifetime value) olaraq dəyərləndirilməlidir. Yəni gələcəkdə həmin işçi biznesə nə qədər dəyər qatar deyə.
Başa düşürəm, “daşlaşmış” fikirləri yerindən oynatmaq o qədər asan deyil. Onu da nəzərə alaq ki, illərdir “təcrübə”, “praktika” sözləri çox müqəddəsləşdirilib, “toxunulmaz” olub, hətta biliyin, elmin üzərinə çıxarılıb çoxları tərəfindən. Bu reallığın fonunda əksəriyyətin potensiala üstünlük verməsi çox sevindirici oldu mənə.